Vətənə sevdalı dost

Hamı Səni GENERAL-MAYOR POLAD HƏŞİMOV kimi tanıdı, amma mən orta məktəb illərindən bir partada oturan əziz qardaş, sevimli sirdaş, hər zaman gülümsəyən, heç kimi incitməyən POLAD kimi tanımışam. Sənin ŞƏHİD olmağın illərlə əlaqə qura bilməyən sinif yoldaşlarımızı bir araya gətirdi, hər sözümüz, hər kəlməmiz POLAD oldu, öz dərdimiz yadımızdan çıxdı. Sosial mediada, xəbərlərdə, rəylərdə Sənin haqqında yazılanları oxuduqca heç təəccüblənmədim, çünki Səni uşaqlıqdan tanıyırdım. Təəccüblənmək o vaxt olur ki, bilmədiyin yeniliyi öyrənirsən. Yazıblar ki, hər zaman güclü, strateji planlar hazırlamısan. Buna necə təəccüblənmək olar?! Çünki riyaziyyat fənnini çox gözəl bilirdin, bizə də kömək edirdin (tapşırıq dəftərini verirdin çalışmaları Səndən köçürdürdük), sevimli Gülşən müəlliməmiz elə gün olmurdu ki, səni lövhəyə çıxartmasın, heç etiraz etməzdin, yenə də gülə-gülə lövhəyə çıxardın. Yaddaşımda lövhənin qarşısında durduğun anlar həkk olunub: uzun, arıq, qarayanız, gülərüz Polad.
Yazırlar ki, inadkar olmusan. Buna da təəccüb etmədim. Belə ki müəl-limlərimiz israr edirdilər ki, sən həkim olmalısan. Ancaq sən öz bildiyini etdin, hərbçi olmağı seçdin.
Əsgərlərin yazıb ki, ata, böyük qardaş sevgisi görüblər Səndən, heç təəccüb etmədim, çünki biz (sinif yoldaşımız Məmmədova Vəfa və mən eyni qrupda oxuyurduq) tələbə olanda təhsil aldığımız Xarici Dillər İnstitutuna hərbi formada gəlib bizə baş çəkmişdin, dərslərimizlə maraqlanmışdın, çox qürurlanmışdıq.
Millətimiz, sevimli Sumqayıtımız Səni çox sevgi ilə qarşıladı, zamana, məkana, hətta karantin rejiminə belə baxmadan həsrətlə yolunu gözlədi. Buna da heç təəccüb etmədim. Çünki Sən özün də insansevər, mərd, cəsur idin, bütün çətinliklərə sinə gərirdin, səsin-sorağın Murov dağından, cəbhə bölgələrindən gəlirdi...
Səninlə bağlı yaddaşımda qalan xatirələrim çoxdur, ancaq hislərimi bayatılara köçürdə bildim, əzizim Polad! Haqqını Bizlərə Halal Eylə!